Ölkəyə dönübdür şəhərlərimiz,
Həsrəti araya sərhədd çəkmişik.
Sevənlər gül dərib,gülab çəkiblər,
Biz də məhəbbətə həsrət çəkmişik.
Beləcə böyütdük kiçik sevgini,
Bizdə arzu da çox,məhəbbət də çox.
Bizim insan kimi ümidimiz var-
Bizim insan kimi hüququmuz yox.
Bu qız bu daş ürəyimi,
Əridər, sevirəm,deməz.
Ömrün büküb göy əsgiyə,
Çürüdər, sevirəm,deməz.
Aylar ötür elə-belə,
Necə sevir gendən belə?..
Danışmasam, innən belə,
Bir il də, sevirəm,deməz.
Mənim bu sevgidən getməyim gəlir,
Göndər gətirdiyin baxışla məni.
Qayıtsam bilirəm bağışlayarsan,
Əyər qayıtmasam bağışla məni.
Yuxusuz ürəyim sənə yatmadı,
Dar gəldi bu geniş qəlbim də sənə.
Qəlbimi səninçün boşaltdım,amma,
Yer tapa bilmədim qəlbimdə sənə.
Bir qanadlı quş olmağa,
Xəyallara qoşulmağa;
Biraz könlü xoş olmağa,
Nə saz istə,nə çal-çağır.
Sənə nəğmə gərək olsa,
Məni çağır.
Təsəllinə dönnəm hər dəm,
Hər dərdinə dözən dərdəm.
Ürəyimə girən hər qəm,
Gözlərimdən sığal çıxır.
Sənə qayğı gərək olsa,
Məni çağır.
Hər gün sevgi gəlir sevgimin üstə,
Tənhalıq hər gecə vurulur mənə.
Gecələr ölürəm öz qucağımda,
Gündüzlər mağarlar qurulur mənə.
Gündüz hüznümdə qarışır başım,
Gecə boğuluram tənhalığımda.
Tənhalıq əlindən hər gün ölürəm,
Hər gün doğuluram tənhalığımda.
