Dedim bir şeirlə bitər bu sevgi,
Son sözə gətirə bilmədim səni.
Əl etdin, qəlbimə götürüb getdim,
Qəlbimdən götürə bilmədim səni.
Mələk tək şəklini göylərə çəkdim,
Gözümün yuxusu ərşə çəkildi.
Sənə dək çoxuna mələk demişdim,
Yox olub çoxusu ərşə çəkildi.
Dəftərimə toxunmasan küsərəm,
Varaqlasan dözərəmmi görəsən?
Sözlərimi yollarına düzərəm-
Ayaqlasan dözərəmmi görəsən?
Kim ağlasın baxtımıza-ayrıyıq?..
Görüşmədən düşən bu nə ayrılıq…
Mən ağlasam, dözər buna ayrılıq,
Sən ağlasan dözərəmmi görəsən?
Getmişik qış yuxusuna,
Yuxumuzu yozan kimdi…
Bu dünyanın gerçək üzün,
Oxuyan kim, yazan kimdi…
Əyri baxan düz aynadır,
Əksim mənə göz oynadır.
Hərə bir cür söz oynadır,
Qopuz bilmir ozan kimdi.
Yarıya bilmədim bu yarılardan,
Hər şeyim həyatda yarımçıq oldu.
Sən də ürəyimdən çıxıb gedəndən,
Elə bil canımdan yarım çıxıldı.
Yox imiş sevgidə sədaqətimiz,
Övlad kərəkmiydi vətənə biz tək?!.
Təkcə belə olduq vətənə sadiq;
Yarıya bölündük vətənimiz tək.
Qapına gəldim ki,qovasan məni,
Bəlkə bu sevgidən baş alıb gedəm…
Həsrətə qəlbimdə yer eyləməyə,
Biraz ürəyimi boşaldıb gedəm.
Gördü məhəbbətdən uzaq düşmüşəm,
Bu sevgi uzaqdan səslədi məni.
Gedim ki,saraldıb-soldursun biraz,
Sarışın saçının həsrəti məni.
Mən sənin yaz ömrünə,
Qış olmağa gəlmişəm.
Biraz da gözün üstə,
Qaş olmağa gəlmişəm.
Baxt gülməsin bircə gün,
Qismət yolsun birçəyin.
Eşqinə bir çiçəyin,
Qoş olmağa gəlmişəm.
Əlimdən qələmi qırıb saldılar,
“özünü bir qədər yığışdır”-deyib.
Sözümü özümdə qərib saldılar,
Bu da bu yoldaki yağışdır-deyib.
Çəkdilər qabağa yaltağın birin,
Adıyla verdilər gözaydınlığı.
Amma ŞEİR yazan əsil ŞAİRİN,
Sandığa yük oldu söz aydınlığı.
Ona,əhsən,dedi özükimilər,
Nə etmək,kasıbın budu olanı…
Amma acmayıblar yekə əmilər,
Yalannan təpirlər gözə yalanı.
Meydanda ona bir at da verdilər;
Yüyənin özgədən oğurla-deyib.
At üstə hələ bir ad da verdilər,
Qal bu ilhamınla,ağırla-deyib.
Nə yüyən özünün,nə at özünün,
Utanıb düşsənə xalqın atından.
Şairin tanıyır bu xalq özünün,
Kim sənə ad verir xalqın adından?!.
Bu dərd sağalmayan söz yaramızdır,
Özündən çıxarır bu dərd adamı.
Şair arsız olmaz,öz aramızdı,
Nə söz adamısan,nə dərd adamı.
Ay günün adamı,dilə gəlirsən,
Sənnən də keçəcək ömürdən keçən…
Sən özün min ildir yaxşı bilirsən,
Bu xalq öz şairin özüdür seçən.
Ananın pak misali Anamız Fatimədir,
Ən ləyaqətli,həyali Anamız Fatimədir.
Ana öz qayğı şəfasıyla verər ehsanını,
Az olar bu-ayağı altına qoysan canını.
Gəl xanımlıqda təcəssüm,O Xanımlar Xanımı,
Anamızdan da şəfali Anamız Fatimədir.
Mənim bu sevgidən getməyim gəlir,
Göndər gətirdiyin baxışla məni.
Qayıtsam bilirəm bağışlayarsan,
Əyər qayıtmasam bağışla məni.
Yuxusuz ürəyim sənə yatmadı,
Dar gəldi bu geniş qəlbim də sənə.
Qəlbimi boşaltdım səninçün,amma,
Yer tapa bilmədim qəlbimdə sənə…
Bizim elin öz alveri,
Ən ucuzu söz alveri…
Məmurluqdu qız alveri,
Narkotika rəislikdi…
Sənə alverdən dərs desin;
Yaralı müdir dəstəsi…
Hamısı rüşvət xəstəsi,
Bu da bir növ mərizlikdi…
